गजल
मैले मुर्दा वस्तीमा घर बनाउन चाहिनँ
बैरो, लाटो यो दुनियाँ हँसाउन चाहिनँ
मलाई खेद छैन मेरो जिन्दगीसित
आफ्नो उचाइ अरुसँग नपाउन चाहिनँ
मेरो सडकमा बास हुनुको यही हो कारण
कि मैले तिम्रोजस्तो बाटो समाउन चाहिनँ
म पथ्थर होइन, त्यो कठोर पत्थर
मैले मान्छेसामु आँसु बगाउन चाहिनँ
म भोकै मर्नेछु बरू यही देशमा मर्नेछु
प्रदेशमा पसिना बगाउन चाहिनँ
तिमीले पनि केही सोधेनौ ‘अन्जान’
मैले पनि त्यसै बताउन चाहिनँ ।
-अन्जान स्नेहा (साभार: मधुपर्क चैत २०६८)
अन्य पृष्ठ (Other Pages)